Berghond van de Maremmen

De Berghond van de Maremmen en Abruzzen komt, zoals zijn naam al aangeeft, uit de streken Maremma en Abruzzo in Italië. De Maremma is het zuidelijke gedeelte van Toscane, een streek aan de kust gelegen ten noorden van Rome. De Abruzzen is een gebergte ten oosten van Rome. Deze honden werden gefokt en gebruikt om de schaapskudde te beschermen en te verdedigen tegen aanvallen van wolven, beren en andere rovers. Met name in Amerika en Australië worden ze ook vandaag de dag nog als werkhond gebruikt. In Nederland wordt hij vooral als huishond gehouden en is hij een goede bewaker van huis en haard. Hij is van nature gewend aan veel ruimte en moet in ieder geval een grote tuin ter beschikking hebben.

Wist je dat lang niet alle honden die je op straat tegenkomt een officiële stamboom hebben? Rashonden zonder stamboom noemen we ‘look-alikes’. Meer weten over het verschil tussen een stamboomhond en een 'look-alike' kijk op de pagina 'Waarom een stamboomhond?'. 

 

Ras

De Berghond van de Maremmen en Abruzzen heet officieel Cane da Pastore Maremmano-Abruzzese. In veel landen noemen ze hem ook wel Maremma of Maremmano. Het is een grote, stevige hond, met een halflange, witte vacht. Hij heeft een majestueus en gedistingeerd uiterlijk. Zijn hoofd is groot en moet lijken op een ijsbeer. Zijn ogen zijn klein en amandelvormige ogen en hij heeft driehoekige, hangende oren. De Maremmano-Abruzzese is een sterke, gespierde hond die niet grof, zwaar of plomp mag zijn. Reuen worden 67-73,5 cm en wegen zo’n 40-52kg; teven worden 62-70 cm en wegen 35-44 kg. De Maremmano-Abruzzese wordt met gemiddeld 13 tot 14 jaar relatief oud.

 

 

Karakter

Zijn aard is kalm en goedmoedig, bedachtzaam, maar fel tegen vijanden van zijn kudde. Hij is een goede waker over huis en bewoners, aanhankelijk voor de baas. Hij kan goed met kinderen en andere huisdieren overweg. Hij is eigenwijs, zelfstandig en intelligent en heeft daarom vooral een consequente opvoeding nodig.

De Maremmano-Abruzzese is van oudsher gewend zijn werk bij de kudde helemaal zelfstandig uit te voeren, omdat de herder meestal niet zelf aanwezig was. Dit verklaart waarom de Maremmano-Abruzzese niet gehoorzaam is in de gebruikelijke zin van het woord. Met veel geduld kun je hem de nodige commando's aanleren, maar een Maremmano-Abruzzese zal nooit de slaafse gehoorzaamheid tonen, zoals je die bij andere rassen wel ziet. Door dit zelfstandige karakter is hij afstandelijk ten opzichte van vreemden.

 

Verzorging

Een Maremmano-Abruzzese heeft relatief weinig verzorging nodig. De vacht klit niet of nauwelijks. Borstel hem af en toe om losse en dode haren eruit te halen. Zeker als de hond veel buiten is, zal hij in de winter een dikke ondervacht krijgen, die in het voorjaar verhaart. In het najaar verhaart de hond nog een keer, maar minder dan in het voorjaar. Qua voeding is de hond voor zijn grootte een sobere eter. Ze zijn meestal niet veeleisend en eten niet gulzig.

 

Gezondheid

De rasvereniging; Vereniging Herders- en Berghonden uit Zuid-en Oost-europa en azie is bezig met de gezondheid van de Berghond van de Maremmen. Dit is een onderdeel van het verenigingsfokreglement van elke rasvereniging. Hierin stellen zij het volgende onderzoek verplicht voor de ouderdieren: Heupdysplasie. Er wordt geadviseerd om onderzoek te doen naar elleboogdysplasie.

Voor het verenigingsfokreglement en meer informatie kan er contact worden opgenomen met de rasvereniging.

 

FCI informatie

FCI groep 1: Herdershonden en veedrijvers

Sectie 1

FCI nummer 201

 

Op zoek naar een pup van dit ras?

Neem contact op met de onderstaande rasvereniging(en) voor een lijst met aangesloten fokkers, het actuele aanbod van puppy's en eventuele volwassen honden (herplaatsers). 

Bovenstaande tekst is opgesteld door de rasvereniging(en). Wij hebben geen inhoudelijke controle gedaan en zijn niet verantwoordelijk voor onjuistheden of onduidelijkheden in de tekst. Heb je vragen, neem dan contact op met de rasvereniging(en).

  

Rasvereniging