Kindvriendelijke hond

Sommige hondenrassen staan bekend als kindvriendelijk, maar wist je dat kinderen een relatief groot risico lopen om juist door zo’n ‘kindervriend’ gebeten te worden? Wanneer het kind namelijk denkt dat zijn hond een knuffeldier is dat altijd kwispelend klaarstaat om geaaid te worden, waar hij bovenop mag gaan liggen en de baas over mag spelen, bestaat het risico dat de hond een keer van zich afbijt.

In principe houden honden van kinderen, maar dat is compleet en honderd procent afhankelijk van hoe je de hond, maar vooral ook je kind opvoedt.

Een goede opvoeding begint met een stukje kennis over de herkomst van je hond. De rasvereniging kan je hierover veel vertellen. Het doel waarvoor je hond oorspronkelijk werd gefokt, zegt veel meer over zijn karakter dan zijn uiterlijk. Bij honden die ooit op de wereld werden gezet om indringers te verjagen of vee te beschermen, bestaat de kans dat ze sneller geneigd zijn te bijten dan honden die puur gefokt werden om mensen gezelschap te houden. Ook al zijn het allebei honden: het spreekt voor zich dat een berenvechter een ander karakter heeft dan een schoothond. Maar zelfs die wetenschap geeft geen enkele garantie. Ook schattige kleine hondjes kunnen bijten.

Daarom is het belangrijk niet alleen de herkomst van je hond te kennen, maar ook hondentaal te leren begrijpen en je kinderen de tien gouden regels te leren. Heb je een herplaatsingshond of wil je er eentje aanschaffen, informeer dan ook naar zijn achtergrond. Als je de geschiedenis van je hond kent, kun je daarmee rekening houden.

 

Er was eens…

Het is waarschijnlijk een hardnekkig broodje aap-verhaal, maar omdat het ‘mooi’ illustreert hoe controversieel het begrip ‘kindervriendelijk’ is, hierbij het verhaal van de hond en de nietjes:

Er was eens een superbrave hond, een kindervriend pur sang waarvan de eigenaar altijd zei dat hij de liefste hond van de wereld was. Ook voor de kinderen was het een schat. Totdat de hond, het zou zomaar een Labrador geweest kunnen zijn, op een kwade dag een van de kinderen des huizes in het gezicht beet. De gevolgen waren ernstig, het trauma enorm en de eigenaar besloot zijn hond direct te laten euthanaseren. Trillend van emotie bracht hij zijn hond naar de dierenarts, afscheid nam hij niet. Hij kon zich er niet toe brengen om nog aardig te doen tegen het monster dat zijn kind had verminkt. De dierenarts had begrip voor de emoties en diende de hond de fatale injectie toe. Toen hij na afloop de dode hond toch nog maar een aai over de kop gaf, ontdekte hij dat er in een van de oren een rijtje nietjes zat.